Hilde Bruyninckx en Jos Vanparijs
Hilde en Jos... Iedereen noemt ze in één adem.
Iedereen kent hen in de streek, ofwel via het tennis, ofwel van de
sportwinkel in Tienen. Hoewel ze in het Tiense wereldberoemd zijn, staan ze niet
graag op foto's of in de krant. Ze worden zelfs wat ongemakkelijk als ze
geconfronteerd worden met wat iedereen erkent als hun verdiensten en
successen. Belangrijkste voor ons: ze hebben TC Roosendael uit de grond gestampt en dat is een
prestatie buiten proportie, want dat lag echt niet voor de hand. Tienen heeft
aan Hilde en Jos de mooiste tennisclub van het land te
danken en alle Roosendaelers al vele jaren sportief plezier en veel
comfort.
Jos = sport
Dat kleine Jos op de wereld werd gezet voor de sport stond al vast van
voor zijn geboorte. Hoewel vader Felix ('Fekke') Vanparijs een landbouwer was met
koebeesten en akkerland en dagelijks dus heel veel werk had, liet hij naar het schijnt alles vallen als 'de
voetbal' hem nodig had. Fekke legde de terreinen van Voorwaarts Tienen aan
en onderhield ze. Van op zijn tractor kon hij geamuseerd jonge
voetballertjes zitten bekijken en sympathiseerde hij met iedereen die
'bewoog'. Zijn spruit, Joske Vanparijs, gemeenzaam 'het zwetteke'
genoemd (wegens zijn pekzwarte krullenbol en donkerbruine huid, nvdr),
bewoog gelukkig heel veel! Joske was gewoon niet kapot te krijgen! Hij
draafde door de weiden, sprong over de grachten en had thuis geen trap
nodig om zijn slaapkamer op de eerste verdieping te bereiken. Met een
kleine aanloop en slechts één tussenstap tegen de gevel, wipte Jos los
door het raam zijn kamer
binnen. Neen, de trap heeft hij thuis niet versleten! De banken van het
café aan de Waterstraat wel een beetje. Jos reed er binnen met zijn
brommer, wipte op de eerste bank en reed zo het café rond van bank tot
bank... En sjotten dat 'het zwetteke' kon! En lopen! Bij de atletiekclub
van Tienen kon niemand hem kloppen in het veldlopen, in de cross.
Straffer nog: als Jos 's namiddags ergens te velde een cross ging lopen
reed hij ernaartoe met de fiets, hoe ver het ook was. Meestal won Jos de
cross, fietste dan met grote snelheid terug naar Tienen, naar het
voetbalstadion en was dan nog altijd fit genoeg om tijdens de zware
looptraining overal aan kop te zijn. Niet kapot te krijgen, dus... Dat
ondervonden ze ook in het leger. Lopen met geweer, helm en zware rugzak
- het deerde Jos allemaal niet. Altijd weer liep hij weg van het
peloton.
Hilde = regulerende kracht
'Als Hilde er niet geweest was, dan zat ik nu misschien in Abu Dhabi
om de zee te ontzilten of om woestijnen vruchtbaar te maken...' getuigt
Jos. Gelukkig is hij Hilde tegen het lijf gelopen (of omgekeerd) want
zij kan 'het zwetteke' wat in toom houden. Het moet een mooie idylle
geweest zijn daar in Vissenaken, eerst verborgen voor iedereen maar
spoedig bezegeld door een huwelijk - Hilde, het brave buurmeisje dat
voor regentes studeerde met de avontuurlijke krachtpatser Jos. Jos die
steeds vol ideeën zat en Hilde die kon temperen, Jos met zijn
inspiratievolle handelsgeest en Hilde met haar boekhoudkundige
discipline. Het kon niet anders: daar moest allerlei moois van
voortkomen! In 1968 werd zoon Werner geboren. Hilde gaf les in de
blindenschool van Sint-Agatha-Berchem maar kreeg spoedig een betrekking
aangeboden in het Lyceum van Tienen waar ze tot 2005 les zou geven. Jos
werkte als verkoper voor Multogas, een Tiens bedrijf waarvan de
stichter, Albert Van Mullem, vooruitstrevende ideeën had en uitvindingen
deed. Daardoor gestimuleerd en ook wel door de vindingrijkheid van 'Sjoeter',
zijn bazin, kon Jos kon zich in de gas business redelijk goed uitleven.
Hij ontwikkelde mee de markt voor gasinstallaties in auto's, zorgde voor
verwarming in kerken, enz. Maar hij bleef dromen van eigen zaken, van
grote zaken. Op den duur mocht hij van Hilde zijn gang gaan... Hij
maakte een tennisclub en startte van nul een sportzaak op, de Sporty op
de Grote Markt in Tienen, die een begrip werd in de hele streek.
Roosendael
'Het tennis is eigenlijk allemaal begonnen met onze schoonbroer Marcel
Keustermans', getuigen Hilde en Jos. Zij vergezelden Marcel op een
zondagnamiddag eens naar Oudergem, waar hij tenniste in de tennisclub
van de Kredietbank. Jos en Hilde vonden dat tennis 'iets tof was om te
doen' en pratend met zijn vrienden kreeg Jos meteen ideeën. 'Waarom
zouden we zelf geen terrein aanleggen? Waarom niet meteen twee? Twee
terreinen samen kosten amper meer dan één en zo kunnen we anderen
inviteren om ook te spelen!' Jos kreeg van het gemeentebestuur (Vissenaken
hoorde toen bij Kumtich) de toelating om aan de slag te gaan. Getuigen vertellen hoe Jos, na zijn dagtaak en tot
diep in de nacht, met de tractor van zijn vader grondwerken bleef doen,
zich vastreed in het slijk en met een tweede tractor de eerste
voortdurend weer moest lostrekken. Want het regende en bleef regenen in
het voorjaar van 1977! Pas drie dagen voor de officiële opening kwam de
zon erdoor. De eerste twee terreinen waren net op tijd klaar. Hoewel er geen
verharde toegangsweg was, geen elektriciteit, geen kantine en slechts
water van de vijver dat Jos met een beervat moest gaan bijhalen, kon er
vanaf 6 juli 1977 in de Roosendaelvallei getennist worden. Ach, die
beginjaren! 's Avonds kwam Hilde met een frigobox aandragen, met flesjes
frisdrank en bier. Zittend op een verhoogde weiderand lieten de spelers
van het eerste uur zich deze speciale gezelligheid in open lucht
welgevallen.
Verdere uitbouw
TC Roosendael kende onmiddellijk succes. Het tennis explodeerde in de
jaren 70 en 80. Tegen het volgende seizoen werd een extra terrein aangelegd
(terrein 3) maar dat volstond niet om alle spelers te 'placeren'. Nog
hetzelfde jaar werd beslist om ook terreinen 4 en 5 aan te leggen.
Ondertussen was een prefabschooltje aangekocht in Aarschot: met een geleende
vrachtwagen en volgens een zelf bedacht concept werd daarmee op
één weekend het eerste clubhuis opgetrokken.
1978: Jos trok ook als lesgever mee de jeugdkampen op gang.
Aandacht voor de jeugd
Van bij de start organiseerde Roosendael tenniskampen voor de jeugd, een primeur in Tienen die jaarlijks veel
volk zou lokken. Dertig jaar lang was Hilde de drijvende kracht achter
de opleiding van jeugdige spelers, met de inrichting van zomerkampen,
groepslessen, jeugdnamiddagen, winterlessen... Geen wonder dat zij
daarmee in 2005 het VTV-kwaliteitslabel 'Jeugdvriendelijke tennisclub'
voor TC Roosendael verwierf. Dik verdiend!
PS
Voor de huldiging van Hilde en Jos op TC Roosendael:
klik hier!
|
