In de kijker

Spanje 2002: Willy, 74 jaar maar op het toppunt van zijn kunnen, verliest pas in tie-break van de Noorse veteranenkampioen in de finale +60.

Spanje 2000: Willy in internationaal tennisgezelschap (2 Duitsers en 1 Amerikaan)

Willy Feuggelen

Van alle kampioenen die op Roosendael actief waren is Willy Feuggelen ongetwijfeld de meest opmerkelijke. Willy begon pas te tennissen toen hij 44 was maar hij zou via een steile klim op de klassementsladder, spelend als veteraan tegen de jongeren van Heren 3, C+15 worden en in dat zware klassement het zelfs tot criteriumkampioen van Limburg schoppen (1996). Ondertussen had Willy nationale bekendheid verworven door zijn geweldige tornooiresultaten in Limburg, Brabant en Brussel en zijn prestaties in nationale interclubontmoetingen waar hij gerenommeerde tegenstanders opzij zette. De kracht van Willy lag in zijn  opstelling. Ondanks zijn kleine gestalte was hij aan het net bijzonder moeilijk te passeren en Willy's snelle benen konden alle hoeken van het terrein belopen. Een lob die iets te laag kwam werd ongenadig afgesmasht. 'Quel petit diable!' klonk het vol bewondering langs Brusselse courts toen Willy er 'als boerke van Tienen' kwam aantreden in de nationale competitie.

Carrière

Willy startte zijn beroepsloopbaan als schrijnwerker (1959-1961) maar vond even later zijn ware roeping als brandweerman in het korps van Tienen waar hij zich van 1962 tot aan zijn pensioen in 1998 bijzonder verdienstelijk maakte. Willy was altijd al fysisch getalenteerd. Tijdens zijn legerdienst werd hij opgeleid tot 'gevechtszwemmer-helmduiker', een specialiteit waarvoor uiterst weinig recruten in aanmerking komen. Willy bleef na zijn legerdienst opleidingen voor sportduikers geven en trok met hen naar Kenya, Egypte, Engeland (Penzance, Cornwall, naar de Ierse zee). Een ongeluk in een Belgische steengroeve die zijn vriend Janneke Van Campen het leven kostte, deed Willy beslissen om een andere sport te kiezen. Willy speelde jaren basket! ja, basket! Ondanks zijn kleine gestalte en misschien wel net omwille van zijn kleine gestalte was hij moeilijk af te stoppen. Willy trainde ook een vrijwillige brandweerploeg die verscheidene praktische proeven ging winnen in binnen-en buitenland.

Tactisch tennis

Gevraagd naar zijn mooiste overwinning ooit komt er een guitige lach over Willy's gezicht. Willy eindigde ooit als 5de in de open reeks van het criterium van Brussel, waar hij dus uitkwam tegen B-spelers en kleppers als Masson en Devos, de kampioenen van België! Ene Dexters bewoog zich ook al jaren op eenzame hoogte en met zichtbaar plezier vertelt Willy hoe hij deze vedette te grazen nam. Dexters liet nooit iets aan het toeval over. Hij had zijn zoon op voorhand op scouting gestuurd: die stond met zijn notitieboekje langs het terrein waar Willy interclub tegen Sint-Truiden speelde. Toen Willy een week later tegen Dexters uitkwam was die dus goed ingelicht, maar hij werd het slachtoffer van zijn onderschatting. Tijdens de opwarming sloeg Willy de hele tijd ballen naar de forehand van Dexters. Het was geweten: daar kon ie formidabel mee uithalen en Willy werd blijkbaar weggeblazen. Maar van zodra de match begon speelde Willy de hele tijd op de backhand van Dexters en Willy scoorde vlotjes aan het net. Dexters werd zo radeloos dat hij tijdens een kampwissel in razernij ballen over de omheining en over de rij cipressen keilde... tot hij zich plots realiseerde dat het zijn eigen ballen waren. Dexters verloor niet alleen de match, hij moest nadien nog een kwartier de wei in om zijn ballen te gaan zoeken!

(nvdr. Dexters speelde even later tornooi tegen Roland Laermans op Racing Tienen en stond na een korte pauze niet meer recht van zijn bank. Hij was overleden!
Datzelfde jaar moest Roland Laermans Willy Feuggelen vervangen op een ontmoeting in TC De Mol. Roland kreeg er een hartinfarct en stierf ter plaatse!)

Beste herinnering: Roosendael

Willy Feuggelen heeft voor verschillende clubs gespeeld. Hij begon in Wilderen (1982) maar werd in 1990 door Racing Tienen binnengehaald om ploeg te vormen met Jean Charlier, Arthur Vollen, Karel Van Rompaey en Gaston Verbeylen, om nationaal te gaan spelen. In 1997 klopte Stade Leuven aan de deur: Willy verdedigde de Leuvense kleuren tot 2000. Maar zijn mooiste tennisjaren moesten toen nog komen, zijn verblijf in Roosendael namelijk. Willy doet er geen doekjes rond: 'Roosendael is echt meegevallen. Het is de aangenaamste club waar ik ooit was! Ik mocht meespelen in drie ploegen tegelijk: +35, +45 en Heren 120 ptn'.

Willy in de kantine van Roosendael. Iedereen hoopt dat hij na zijn knie-operatie spoedig weer de oude wordt en als vanouds met een tennisraket kan gaan toveren.

december 2006